عجیب

همیشه فکر می‌کردم وقتی آدما یک ویژگی فوق العاده دارن داشتن اون ویژگی توسط شخص دیگه به وجد نمیارتشون. برای مثال کسی که بینی خیلی زیبایی داره نمیاد از بینی زیبای کس دیگه‌ای تعریف کنه (مخصوصا وقتی بینی خودش به مراتب زیبا تره) یا همین مثال برای قد، چشم یا حتی خصوصیات رفتاری مثل مهربونی، صداقت.

ولی خب مثال نقض تفکرم پیدا شد. آدمی که چشم‌های فوق‌العاده‌ای داشت ولی داشت از چشم‌های کسی تعریف می‌کرد که نصف چشم‌های خودش هم زیبا نبود. (البته قبول دارم که این مسئله نسبیه ولی خب با هر معیاری داشته‌ی خودش 100 برابر بهتر بود.)

و حقیقتا حس عجیبی بهم دست داد که میشه چیز زیباتری رو داشت ولی زیبایی باز هم روت تاثیر داشته باشه و تحسینش کنی. مثل این میمونه که خودت از درسی 20 گرفته باشی ولی از 17 گرفتن کسی به وجد بیای.:)